یاد خدا آرامش بخش قلبهاست

سلام

تعریف شما از زندگی چیه؟

زندگی پدیده‏ای روشن است که می‏بایست از نظر ما، همه افراد با نوع انگیزه‏های درونی آنان، آن را تعریف کرد. زندگی برای بعضی غوطه خوردن در امواج تاریکی است و برای عده‏ای دیگر همیشه شادمانه زیستن، لبخندزدن و لذت بردن از طراوت نسیم و شبنم شکوفه هاست، انسان هنگامی که در کام زندگی فرو می‏رود که پیوسته عینک بدبینی و تردید را از چشمان خود برنمی‏دارد و جهان اطرافش را پر از باد خزان و طوفان وحشی می‏بیند و این در حالی است که باید محیطش را پر از عشق و امید و نشاط و ایمان و تحرک نماید.

تلخی روزگار برای عده‏ای موجب تکامل روحی  و مادی است بطوریکه گاهی نوعی خسارت مادی یا روحی، به کلید یک جهش یا یک آبادانی و یا به یک تغییر بزرگ در زندگی انسان تبدیل می‏گردد. پس همواره نباید زندگی را چون قصری بلورین مشاهده کرد که در مقابل آن آب زلال در قلیان باشد و آواز قناری از دور و نزدیک آن به گوش برسد، بلکه باید برای هر نوع بلایی آمادگی داشت و راه مقابله با آن را به آرامی طراحی کرد و آرام آرام از کنار آن گذشت. زندگی هرکسی باید انبوهی از انعکاس برخوردهای او با روزگار خود باشد زیرا همان صدایی به طرفمان برمی‏گردد که خودمان میزان تلخی یا شیرینی آن را تعیین کرده‏ایم، اگر فریادی است فرومرده در دشت و اگر طنین است پیام‏آور و زلال، عاقبت نیز خود را در پای میز محاکمه‏ی دادگاه خودساخته‏ی خویش حاکم یا محکوم جلوه می‏دهیم. محور یک زندگی فردی بر مدار نقشه‏ای می‏چرخد که ما خود طراح آن هستیم، پس نه دست طبیعت، غدار است و نه دل روزگار، سنگ، زیرا که هدف از خلقت آسمان و زمین عذاب دادن آدم نیست بلکه خدمت به آدم است. روزگار کوچکتر از آن است که بخواهد با آدمی دشمنی کند، زیرا خدای متعال می‏فرماید: ما به آدم بزرگی و کرامت بخشیدیم.

آری، زندگی یعنی همگام شدن با قدمهای مهتاب در شام تیره، یعنی قرارگرفتن در فضای عشق و نشاط، یعنی امضای اصل بدون تغییر ((ایاک نعبد و ایاک نستعین)). زندگی یعنی پاسخ مثبت دادن به حوادث، به تقدیر. زندگی یعنی تجسم ساده‏ی رنج در خلال سالهای عمر. پس باید برای آنچه گذشت غصه نخوریم و همواره بر قایق امید سوار شویم و موجها را در هم بشکنیم تا در پهنه‏ی این دریا مشتاقانه به سوی بی‏نهایت بتازیم.

یا حق

 پوریا